పాట : 29 : ముద్దబంతి నవ్వింది మునిమాపుల్లో..

పల్లవి:
అతను: ముద్దబంతి నవ్వింది మునిమాపుల్లో..
పున్నాగు పూసింది కవ్వింతల్లో..
నీ నవ్వులా...విరబూతలా...
ఆమె: మల్లెమొగ్గ విచ్చింది ఆనందంలో..
మరువమే ముంచింది మధురోహల్లో..
నీ ప్రేమలా..మైమరపులా..

చరణం 1: 
అతను: తొంగిచూసే చందమామకే తెలుసు..రేయివెచ్చని ముచ్చట్లు..
ఊయలూగే పూలతీవెకే తెలుసు.అల్లరిగాలి గుసగుసలు..
ఆమె: సుగంధాల రేరాణికే తెలుసు మనసు వశీకరణాలు
తేలుతున్న వెండిమబ్బుకే తెలుసు చిలిపితారల సయ్యాటలు..
అతను: సంధ్యారాగం శృతి చేసింది..
ప్రేమకవితనే అనుపల్లవిగా..                //మల్లెమొగ్గ//

చరణం 2: 
ఆమె: అదురుతున్న లేతపెదవికే తెలుసు మధుర సుధలేమిటో..
బెదురుతున్న కంటిపాపకే తెలుసు చూపు చొరవేమిటో..
అతను: సొట్టబడ్డ పాలబుగ్గకే తెలుసు సిగ్గు ఎరుపేమిటో..
ఎగురుతున్న ముంగురులకే తెలుసు మనసు ఊసేమిటో..
ఆమె: వీణానాదం వివరిస్తోంది..
వలపుగీతాన్నే వసంతముగా...     //ముద్దబంతి//